Evropska poljoprivreda je među najefikasnijim i najnaprednijim u svetu u pogledu svoje posvećenosti zaštiti životne sredine, što će samo produbljivati sa sprovođenjem ”Zelenog dogovora“. Mešutim, u svetlu postizanja ambicioznih ciljeva klimatske strategije o smanjenju emisija štetnih gasova i ugljenične neutralnosti Evrope do 2050. godine, veliki je teret stavljen na pleća poljoprivrednika i njihove sposobnosti skladištenja ugljenika u zemljištu
I dok se prva tržišta agrougljenika već razvijaju u Australiji, SAD i Kanadi, ovo bi tržište u EU moglo da zaživi u narednih pet do deset godina, navodi Future farming pojašnjavajući što sve evropske poljoprivrednike sputava u sticanju ovih velikih prilika kroz iskustva njihovih prekookeanskih kolega.
Istraživanja pokazuju da je poljoprivredno zemljište širom sveta uglavnom izgubilo oko polovine ovog elementa kojeg je imao pre pedeset godina i to zbog intenzivne obrade zemljišta. Dakle, godišnje se izgubi više nego što se vraća kroz biljne ostatke i stajnjak.
Ovaj gubitak varira zavisno od klimatske regije i tipa zemljišta. Tako su prema nekim ispitivanjima američki naučnici izračunali da bi poljoprivredniku trebalo 13 do 26 godina uz apsolutni minimum dodavanja ugljenika u zemljište da postigne maksimum koji može da zadrži.
Tokom poslednje tri decenije organski oblik ove materije akumulira se u tlu uglavnom primenom sistema uzgoja useva sa redukovanom i no-tillage obradom, ali i dodavanjem više stajnjaka. Dakle, uz smanjenu ili izostavljenu obradu, zemljište je manje “poremećeno”, što rezultira i njegovim manjim oksidiranjem, a time i ispuštanjem CO2 u atmosferu kroz disanje tla.
Australijski “uzgajivači” ugljenika (Carbon Farmers of Australia) ističu kako uzimanje uzoraka za njegovo utvrđivanje u zemljištu mora “odraditi” nezavisna osoba koja će ga izmeriti pomoću laboratorijskih metoda.
Merenje organskog ugljenika je prvi korak, ali da bi poljoprivrednici stvarno zaradili na tržištu, bilo bi potrebno smanjiti trenutnu neefikasnost i troškove koji se odnose na uzorkovanje, merenje i proveru, ističu američki stručnjaci.
Procenjuju da će potražnja uskoro “eksplodirati” pa će pitanje ponuda povećati cenu, ali poljoprivrednicima treba vremena da naprave promene na svojim farmama. Najveći će, izgleda, izazov biti adekvatno plaćanje ugljeničnih zaliha, prikupljanje i evidentiranje podataka. To je dugotrajno i može uključivati i mogućnost grešaka, pa će tu digitalna poljoprivreda igrati ključnu ulogu.
