Ubijanje bubamara, leptira, ježeva, skakavaca i mnogih drugih insekata i životinja sa kojima se gotovo svakodnevno susrećemo, kažnjivo je zakonom i to pozamašnim novčanim sumama. Kazne su propisane po odštetnom cenovniku za utvrđivanje visine naknade štete prouzrokovane nedozvoljenom radnjom u odnosu na strogo zaštićene vrste
Ubijanje životinja strogo je zabranjeno, a za ovakav potez može se dobiti ne samo novčana, već i zatvorska kazna. Zabeleženo je da je u Srbiji zbog ubijanja životinja osuđeno ukupno 299 ljudi u periodu od 2006. do 2022. godine.
Mnogi osuđuju da su preduzete mere preoštre i da se ne mogu meriti životi ljudi i životinja, ali se isto tako slažu da počinilac koji pokazuje nasilje prema živom biću treba da se kazni.
U Krivičnom zakonu, ubijanje i zlostavljanje životinja, prema članu 269, glasi “Ko kršeći propise, ubije, povredi, muči ili na drugi način zlostavlja životinju, kazniće se novčanom kaznom ili zatvorom do dve godine. Ako je usled dela iz stava 1. ovog člana došlo do ubijanja, mučenja ili povređivanja većeg broja životinja, ili je delo učinjeno u odnosu na životinju koja pripada posebno zaštićenim životinjskim vrstama, učinilac će se kazniti novčanom kaznom ili zatvorom do tri godine. Ko iz koristoljublja organizuje, finansira ili je domaćin borbe između životinja iste ili različitih vrsta ili ko organizuje ili učestvuje u klađenju na ovakvim borbama, kazniće se zatvorom od šest meseci do tri godine i novčanom kaznom”, prenosi Telegraf.
Među najvišim novčanim kaznama je kazna za ubistvo mrkog medveda i iznosi milion dinara, dok su crni orao, orao krstaš, beloglavi sup nešto jeftiniji – 500.000 dinara. Za ubijanje puževa i žaba kazna iznosi 1.200 dinara, dok je, na iznenađenje mnogih, kazna za ubijanje bubamara čak 15.000 dinara.
“Sama procedura prijavljivanja izgleda jednostavno, po dobijenoj prijavi o ubijenoj životinji, Ministarstvo za ekologiju i zaštitu životne sredine obaveštava policiju i tužilaštvo, a oni zajedno sa zaposlenima u Zavodu za zaštitu prirode Srbije izlaze na teren. Na licu mesta se vodi zapisnik o kojoj zaštićenoj vrsti je reč, dok policija i tužilaštvo vode istragu o utvrđivanju počinioca. Republička inspekcija za zaštitu životne sredine utvrđuje uzrok smrti zaštićene vrste. Međutim, krivac uglavnom ne bude pronađen, a spor se završava krivičnom prijavom protiv NN lica”, pojašnjavaju u Upravi za veterinu.
Foto: Pixabay
